De New York Times heeft recentelijk een speciale editie gepubliceerd over Londen. Het beeld wat wordt geschetst is niet erg positief; een plek bewoond door hebberige, cricket spelende, overdreven aardige, Diana geobsedeerde dronken mensen, die een hekel hebben aan jonge mensen en de olympische spelen. Het mag dan misschien waar zijn, maar het is een visie gebaseerd op pure jaloezie.
2012 is een belangrijk jaar voor Londen. In de zomer viert de stad het zogenaamde Diamond jubileum van de Koningin (60 jaar op de troon in September), waarbij allerlei koninklijke evenementen worden georganiseerd, zoals tuinfeesten en concerten. In de periode juli tot en met September zullen de ogen wederom gevestigd zijn op de hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk, door de olympische spelen, gevolgd door de paralympische spelen.
Voor dit alles zijn er nog de verkiezingen die een nieuwe burgemeester van London zullen produceren, in mei van dit jaar. Mocht de huidige burgemeester, Boris Johnson, worden verslagen door Ken Livingstone, wordt verwacht dat Johnson zal terugkeren op het toneel van de landelijke politiek, waar hij een gevaar kan zijn voor David Cameron’s functie als premier.
De wereldwijde economie ligt nog steeds op z’n gat, maar het ziet er na uit dat Londen de financiële storm goed heeft doorstaan. De economie is minder gekrompen in vergelijking met andere hoofdsteden en de huizenprijzen blijven omhoog gaan.
De relatief sterke positie waarin Londen verkeert, komt deels door de kritische instelling die de stad had tijdens betere tijden. Hierdoor lag de focus op zwaktes, zoals de veroudering van het openbaar vervoer. De ondergrondse lijnen worden uitgebreid en zijn constant aan verbeteringen onderhevig, het busnetwerk is sterk verbeterd, en de Eurostar verbinding met Parijs zijn vanaf de grond opgebouwd. Londen’s infrastructuur is langzaam aan het verbeteren, ook al is het nog te duur.
The economist gelooft dat de stad tegenover drie grote bedreigingen staat als het gaat om de positie van ‘s wereld vooraanstaande hub. Allereerst moet het beleid wat tijdens betere tijden is ingesteld, niet verandert worden. Hierdoor zou het moeilijker worden om zaken te doen in de stad, volgens Boris Johnson.
De burgemeester heeft ook een duidelijke mening over de noodzaak om de capaciteit van de luchthavens te vergroten. Heathrow is ‘s werelds drukste luchthaven, maar heeft wonderbaarlijk maar twee startbanen. Hier komt waarschijnlijk ook geen verandering in, omdat er gelobbyd wordt om een compleet nieuwe luchthaven aan te leggen om zo te voorkomen dat er te veel zaken naar Paris of Frankfurt lekken.
Als derde heeft Londen een aantal sociale problemen die moeten worden opgelost. Misdaad is stabiel, maar overvallen en wapen-gerelateerde incidenten nemen toe, waardoor de stad in het buitenland een gewelddadig imago krijgt. Tijdens de rellen van 2011, werd de politie regelmatig overgoten door publieke ongehoorzaamheid op grote schaal.
Londen is ideaal gelegen als globaal centrum; de Engelse taal, de geografische locatie en de tijdzone zijn allemaal goede selling points, maar met de komst van concurrentie uit het verre oosten, New York en andere Europese steden, kan de stad het zich niet veroorloven om lekker achteruit te liggen. Als het aan de top wil blijven, moet Londen een buitengewoon goede Olympische Spelen organiseren en de wereld herinneren waarom het de leider is op het gebied van evenementen en ceremonies.
Nigel Phillips
